osteopatia/rehabilitacja/dietetyka/trening personalny/ masaż leczniczy

Wprowadzenie

Szacuje się, że około 30% społeczeństwa potrzebuje ingerencji dentystycznej (dane dla USA). Często niektóre z wykonywanych procedur czy przedłużonych pozycji mogą prowadzić do powstawania napięć w okolicy szczęki, stawów skroniowo-żuchwowych, mięśni twarzy i szyi, czy powięzi je otaczających.

Rola osteopatii

W osteopatii mówi się o roli drobnych ruchów w obrębie kości czaszki, które jeżeli są zaburzone mogą mieć reperkusje w całym organizmie. Osteopaci uczą się wyczuwać rytm czaszkowo-krzyżowy oraz go harmonizować.

Istnieje niewielka baza artykułów popierających ten model teoretyczny i brakuje szerokich badań pozwalających zaklasyfikować to podejście jako EBM (medycynę opartą o fakty). Pomimo braku zgodności nawet wśród samych osteopatów co do założeń teoretycznych w doświadczeniu klinicznym obserwuje się poprawę i to nie tylko lokalną stanu pacjenta.
Drugim elementem pracy osteopaty są tkanki miękkie (które wydają się być również tkanką celowaną w terapii czaszkowo-krzyżowej).

Podczas długotrwałych zabiegów w jamie ustnej w szerokim rozwarciu, często powstaje odruchowe zwiększenie napięcia m.szyi oraz m.żwaczy i skroniowych, których powięź łączy się z innymi mięśniami i strukturami głowy jak np. czepcem ścięgnistym. Napięcie może prowadzić do powstania densyfikacji, czyli formy „sklejenia” warstw powięzi lub zwyczajnego zgrubienia tkanki powięziowej jako reakcji obronnej.

Sama powięź ponieważ jest bogato unerwiona (w jej niektórych regionach znajduje się 60% wolnych zakończeń nerwowych) może prowokować mocny ból głowy okolicy żuchwy lub skroni. Podobny ból może być również prowokowany przez pociąganie lub ucisk drobnych zakończeń nerwów.

Jako narzędzia terapeutyczne osteopata może użyć rozluźniania pozycyjnego, pracy na specyficznych punktach w celu uzyskania rozluźnienia czy pracy na samej powięzi.
Podobny mechanizm będziemy obserwować w stosowaniu szyn nocnych, choć napięcia będą rozchodziły się wzdłuż innych struktur.

Czasem pacjent po zabiegu może odczuwać ograniczenia otwierania ust lub ruchów do boków pogorszenie mimiki twarzy lub drobne tiki. W takiej sytuacji terapeuta będzie pracował na powięzi mięśni, a także na powięzi otaczającej wyjścia ważnych nerwów np. n. twarzowego, który unerwia wiele mięśni twarzy czy na okolicy przejścia n.trójdzielnego unerwiającego mięśnie żuchwy.

Coraz częściej w trosce o estetykę rodzice decydują się na założenie dzieciom aparatów ortodontycznych. Jest to wspaniały wynalazek ale często poprzez długotrwale wprowadzone napięcia w obrębie szczęki a w konsekwencji także głowy, prowadzi do uporczywych bólów głowy u dzieci pojawiających się już w trakcie noszenia aparatu lub kilka miesięcy po zakończeniu. Często wykorzystując techniki czaszkowe oraz pracę powięziową w okolicy szczęki, szyi oraz głowy można szybko i trwale usunąć napięcia będące źródłem tego bólu.

Podsumowanie

Stomatologia do perfekcji doprowadziła pracę na strukturach kostnych i tkankach otaczających, dając nam niebywałe możliwości poprawy estetyki i funkcji. Osteopatia dzięki zwróceniu uwagi na pozostałe tkanki jak powięzi, mięśnie, zwoje nerwowe czy nerwy okolicy głowy stanowi cenne dopełnienie leczenia umożliwiając usunięcie efektów ubocznych wykonanych zabiegów czy zastosowanego zaopatrzenia ortodontycznego.

mgr Przemysław Sekuła- osteopata