osteopatia/rehabilitacja/dietetyka/trening personalny/ masaż leczniczy

Stabilizacja centralna

Stabilizacja centralna (z angielskiego core stability) to termin odnoszący się do właściwego funkcjonowania mięśni głębokich w kompleksie lędźwiowo-miedniczym, zarówno w statyce, jak i dynamice. Za stabilizację naszego „centrum” odpowiedzialne są mięśnie tworzące układ cylindryczny:

• poprzeczny brzucha, skośny brzucha (od przodu)
• wielodzielny (głęboki mięsień przykręgosłupowy)
• dna miednicy
• przepona (jest głównym mięśniem oddechowym, stanowi granicę między jamą brzuszną i piersiową)

W prawidłowo funkcjonującym organizmie sekwencje ruchowe wykonywane są zgodnie z zasadą „mobility on stability”. W uproszczeniu oznacza ona, że do prawidłowego wykonania ruchu najpierw potrzebna jest stabilna podstawa. Dla tułowia tą podstawą będą wymienione wyżej mięśnie głębokie dla kończyny górnej stabilizacja będzie związana z prawidłową funkcją łopatki w odniesieniu do klatki piersiowej. Aby przybliżyć mechanizm „mobility on stability” czyli ruchomości na dobrej stabilnej podstawie wyobraźmy sobie, że łopatka jest zupełnie luźno przymocowana do klatki piersiowej, wtedy ruch kończyną górną będzie trudny, ograniczony i wymagający dużo więcej siły. Za każdym razem kiedy chcielibyśmy wykonać odwiedzenie ręki będzie ona opadała na poziomie łopatki.

Jak zatem najczęściej będzie wyglądało zaburzenie?

Przy zaburzonym timingu mięśniowym (sekwencji napiec mięśniowych) najpierw napinają się mięśnie fazowe (mięśnie szkieletowe odpowiadające za poszczególne ruchy), a dopiero potem system głębokich lokalnych stabilizatorów centrum (core) próbuje wyrównać ruch. Prowadzi to do kompensacji, przeciążeń oraz zmniejszenia ruchomości i siły na obwodzie. Ma to swoje konsekwencje zarówno w codziennej aktywności (m.in. wpływając na bóle w okolicach lędźwiowych kręgosłupa), jak i podczas treningu sportowego, zwiększając ryzyko urazu oraz zmniejszając wydolność. Sprawnie funkcjonujący core pozwoli nam utrzymać kręgosłup w prawidłowej pozycji przez wiele godzin pracy, może również pozytywnie wpłynąć na poprawę funkcji oddechowych. Trening mięśni głębokich powinien być na stałe włączony jako trening uzupełniający zarówno w codziennym życiu (jako element prehabilitacji) jak również przy powrocie do zdrowia po urazie. Jest on nieodzownym elementem w treningu sportowym.

mgr Karol Marszałek- trener personalny